سیل غمی که داد جهان خراب داد

خاکم به باد داد به رنگی که آب داد

راحت درین بساط جنون خیز مشکلست

مخمل اگر شوی نتوان تن به خواب داد

یارب چه مشربم که درین شعله انجمن

گردون می ام به ساغر اشک باب داد

اینست اگر شمار تب و تاب زندگی

امروز می توان به قیامت حساب داد

بر موج آفتی که امید کنار نیست

تدبیر رخت اینقدرم اضطراب داد

سستی چه ممکن است رود از بنای عمر

نتوان به هپچ پیچ و خم این رشته تاب داد

وقت ترحم است کنون ای نسیم صبح

کان شوخ اختیار به دست نقاب داد

صد نوبهار خون شد و یک غنچه رنگ بست

تا بوسه رخش ناز ترا بر رکاب داد

یارب چه سحر کرد خط عنبرین یار

کزجوی شب به مزرع خورشید آب داد

تا می به لعل او رسد از خویش رفته است

شبنم نمی توان به کف آفتاب داد

انجام کار باده کشان جز خمار نیست

خمیازه های جام می ام این شراب داد

ببدل سوال چشم بتان را طرف مشو

یعنی که سرمه ناشده باید جواب داد